Beste mensen,

Zo, dat was het dan. Na een dikke twintig jaar van nul naar een kleine drieduizend patiënten. Van een aantal heb ik begin deze maand persoonlijk afscheid kunnen nemen. De coronadiscipline stond een groots afscheid in de weg. Als ik heel eerlijk ben treur ik daar niet echt om. Ik vond het leuk en heb mijn best gedaan, meer was het eigenlijk niet, net als de postbode die trouw jaren achtereen dagelijks, meestal goed gehumeurd de brieven kwam brengen, tot iemand anders het van haar over nam. Zo is het ook mij nu vergaan en dat is goed.

De Vrienden van Rwanda hebben een leuk bedrag ontvangen waarmee zij voor een aantal leerlingen een jaar scholing kunnen verzorgen. Ik houd ze aanbevolen!

Uitgedokterd ben ik nog niet. Mocht u onverhoopt buiten kantoortijden iets overkomen kunnen we elkaar nog bij de doktersdienst tegenkomen.

Het gaat u allen goed!

Paul Metternich